En néééé .... ik zit niet wéér in Nieuw-Zeeland ... al zou ik natuurlijk wel willen.

Ik had gewoon nog een klein nieuwtje te melden.

Groene vingers als ik heb, kon ik toch niet weerstaan om af en toe eens een tuincentrum binnen te springen in dit prachtige land. Ik heb dan altijd de neiging om de hele natuur van Nieuw-Zeeland mee te nemen naar huis. Onbegonnen werk natuurlijk.

Op m'n laatste reis heb ik onder andere lokale boontjes meegebracht, nu weelderig aan het groeien in de tuin van mijn nonkel Jef en binnenkort op ons bord ! Zonnebloemen, lokale goudsbloemen en stinkertjes (afrikaantjes of tagetes) zijn nu uitbundig aan het bloeien in onze tuin. Zo heb ik toch een klein beetje Nieuw-Zeeland in Vlierzele ! Maar voor mij de kers op de taart zijn mijn (nu nog) kleine Pohutukawa-bomen. Nu nog klein, zo'n tien centimeter,

maar ze kunnen bomen worden tot 20m hoog. De Pohutukawa is eigenlijk de Nieuwzeelandse kerstboom omdat die rond de kerstperiode volledig in bloei staat. Trossen vol rode bloemen sieren deze boom die zich heel vaak ook langs de kustlijn bevindt (er zijn ook nog varianten met gele, oranje en witte bloemen). Stel je dit even voor, blauwe lucht, oceaan op de achtergrond en dan die mooie bloeiende boom. Deze boom is een "evergreen", wat betekent dat hij dus het hele jaar door groen blijft. De bladeren vallen niet af, toch is het geen den of spar. Hij ziet eruit als een gewone loofboom.

Ik wist op voorhand dat het niet gemakkelijk zou zijn om ze te laten kiemen, mijn geduld werd op de proef gesteld, en éindelijk, na drie lange maanden zag ik het eerste groene blaadje de kop opsteken. Tot nu toe heb ik er een 30-tal en ik verzorg ze héél goed, zéker met de hitte waar we nu mee zitten. De warmte kunnen ze nogal goed verdragen, maar ik ben keibenieuwd hoe ze de winter zullen doorkomen. De pohutukawa is een boom die endemisch is voor Nieuw-Zeeland. Dat betekent dat hij oorspronkelijk alleen maar in Nieuw-Zeeland voorkwam. Nu natuurlijk vind je hem soms ook in Australië en Californië en hier en daar eentje in Spanje. In Nieuw-Zeeland zelf is de boom sterk bedreigd door de possum, een diertje dat in grote getale aanwezig is en een ware pest is voor Nieuw-Zeeland.

Hij stript de boom volledig, ontdoet hem van de bast zodat de boom een gestage dood tegemoet gaat.

De pohutukawa betekent ook heel veel voor de Maori-bevolking. Hij wordt beschouwd als een "chiefly tree", een boom die de chef is, waar ieder respect moet voor hebben.

Enfin, tot zover het groene-vinger-dossier. Als mijn boom ónze winter overleeft en volgend jaar rond deze tijd nog altijd onder ons is, post ik met veel plezier nog een berichtje hierover. De opwarming van de aarde kan misschien in mijn voordeel spelen ...

Op het grote exemplaar met de rode bloemen zullen we - spijtig genoeg- nog een paar jaartjes moeten wachten.

To be continued ...