Het is maandag. Maar eerlijk gezegd slaat mijn klok een beetje tilt. Ik weet met moeite welke dag of uur het is, laat staan dat ik telkens moet alert blijven in welke stad we zijn. Maandagmorgen, en nog veel te vroeg en veel te moe sukkel ik de bus in. Drie weken reizen begint zijn tol te eisen. Je wil natuurlijk in die korte periode zo veel mogelijk zien en doen, dus moet je vroeg op en lig je niet al te vroeg in bed. Maar sorry sorry sorry dat alles zo wat in vertraging is, maar je gelooft bijna niet dat er nog plaatsen in de wereld zijn waar geen wifi beschikbaar is. Hier in Niew-Zeeland méér dan je je kan indenken. Dus die vertraging is echt niet met opzet hoor.

Vandaag verlieten wij dus Nelson en het Abel Tasman National Park richting westkust. Aan de Nieuwzeelandse westkust wonen slechts 6.000 mensen in het geheel. Wat je dus heel goed opmerkt als je erdoor rijdt. Af en toe eens een huis en dorpen bijna al evenmin. Heel dun bevolkt dus. Ik denk dat dat heel veel met het klimaat te maken heeft. Het regent er namelijk meer dan in andere gebieden van Nieuw-Zeeland omdat de naastliggende bergketen de wolken van over zee tegenhoudt. Die blijven dan hangen boven de kust met als gevolg van tijd tot tijd regen. Alhoewel, wij hebben vandaag een schitterende dag gehad. Op de bus een paar serieuze plensbuien gehad maar eenmaal afgestapt, was de zon steeds met ons.

We zijn deze morgen vertrokken vanuit Nelson, richting Greymouth, een oud slapend mijnwerkersstadje. Vroeger werd hier naar goud gezocht, én gevonden. Zal ik ook eens een poging doen in de rivier die het stadje doorkruist ... ? Wie weet kom ik rijker naar huis dan dat ik vertrokken ben ... :-))

De rit was zo'n 300 km. Maar die werd gelukkig onderbroken door twee prachtige wandelingen. Eéntje ervan leidde ons langs de kust. Wééral eens ONGELOOFLIJK MOOIE vergezichten. Ik denk dat ik naderhand een natuurdocumentaire kan maken over Nieuw-Zeeland. De combinatie van zee, stranden, rotsen, wilde natuur, ... Ik kan blijven doorgaan, maar het is écht zo. Ik kan zelfs zeggen dat ik vandaag een paar plekjes gezien heb waar ik het zeker gewoon zou kunnen worden. De bordjes met "house for sale" deden me dagdromen ... Ze zouden het me geen twee keer moeten vragen denk ik. Europees Parlement, waarom hebben jullie geen zetel in Nieuw Zeeland ???

'k Zou me direct kandidaat stellen denk ik. En, vrienden van me, jullie zouden hier gerust allemaal welkom zijn. Oesje, 'k ben aan 't dromen ... Back to basics nu.

Tijdens de kustwandeling, op Cape Foulwind vind je een heuse pelsrobbenkolonie die er het hele jaar verblijft. Heel mooi om te zien hoe de kleintjes liggen te genieten in de zon en van tijd tot tijd een plonsje nemen in de ruige zee. Ze trekken zich van ons niks aan terwijl we tegen 100 km per uur foto’s aan ’t nemen zijn.

De tweede stop bracht ons naar de Pancake Rocks. Heel indrukwekkend om te zien hoe die rotsen op een bepaalde manier gevormd zijn door de kracht van het water. Het lijken wel allemaal pannenkoeken die op mekaar gestapeld liggen. Vandaar de naam natuurlijk. Google eens en je zal wel zien. Morgen probeer ik wat foto’s online te zetten.

We zitten dus in Greymouth zei ik al, in een hotel waar de tijd is blijven stilstaan in de jaren '50. Écht waar, 'k heb er foto's van genomen. Bij ons zouden ze geld geven om nog zo'n meubilair op de kop te kunnen tikken. Échte vintage ! Bovendien heeft de Queen van Engeland, Elisabeth, hier ooit nog gelogeerd, 60 jaar geleden dus ondertussen en het hotel is nog niks veranderd. Je moet er wel álles bijnemen, geen lift, wel een statige trap waar ooit Zijne Majesteit naar boven is geschreden, geen internet op mijn kamer, een continu lopend toilet, een kampeerbed waar ik te allen tijde tussengeklapt kan geraken, een raar beest in mijn bed, geen draperieën of verduistering aan de ramen van de badkamer, allez, een avontuur op zich. Het hotel zelf is denk ik 60 jaar geleden ook de laatste keer geschilderd ... bij het bezoek van de Queen ...

In Greymouth hebben we in de late namiddag nog een brouwerij bezocht, Monteith's. Heel korte uitleg van de gids, maar o zo lange proeverij. We hadden recht op elk 4 biertjes. En met 18 Hollanders rond je weet je dat die állemaal genuttigd werden … want ’t was gratis hé …. Hahahaha … grapje hoor collega reisgenoten en collega Hollanders van ’t werk. Lekkere biertjes maar kunnen bijlange niet aande onze tippen ...

Een klein PS-je voor mensen die reacties nalaten, zet niet alleen je voornaam want ik ken soms meer dan één jan of an hé … Heel veel groetjes.