Vandaag terug een kort reisdagje. We rijden van Rotorua naar Tongariro National Park, via Taupo.

Eerste attractie vandaag zijn de modderpoelen en het geothermisch park van Wai-o-tapu, met de Lady Knox Geyser als echte toeristische attractie. Deze geiser spuit elke dag om 10u15 een straal kokend water zo’n 23 meter hoog de lucht in. Verder in het Wai-o-tapu Park kan je prachtige modderpoelen bekijken. De aarde is er aan het koken en het is niet aangeraden om daarin een modderbadje te nemen. Je zou er niet goed vanaf komen … Groenblauwe meertjes, dampende kraters, kokende riviertjes, je vindt het er allemaal terug. Deze wandeling doorheen het park duurt ongeveer een dik uur en dit te doen onder een aangenaam zonnetje, zalig !

Op weg naar het Tongariro National Park komen we de bekende Huka Falls tegen, op de Waikato River. Het zijn heel imposante watervallen waar miljoenen liters water per seconde naar beneden donderden. De Waikato is met zijn 425 km de langste rivier van Nieuw-Zeeland, ontspringt in Lake Taupo en mondt uit in de Tasmaanse Zee. Lake Taupo is bekend omdat het gevormd is door een uitbarsting van een vulkaan, in 186 na Christus. Zo ontstond er een diepe krater en op die manier is Lake Taupo gevormd. Heel veel bezocht door sportvissers.

Lake Taupo is het grootste meer van Nieuw-Zeeland, dezelfde oppervlakte als Singapore, 619 km2. Men zegt dat op het diepste punt van het meer, het water nog steeds borrelt, en dat na meer dan 1800 jaar na de uitbarsting. Iedereen in deze omgeving is er zich wel van bewust dat dit een vulkanisch gebied is en dat er dus elk moment een uitbarsting van de omgevende vulkanen kan zijn. Laat de vulkanen nog maar wat verder slapen, want wij moeten nog ’t één en ’t ander zien en doen op het Noordeiland.

Morgen, dinsdag, hebben we met 4 van onze groep van 20, 3 vrouwen en één man, een heel zware tocht op het programma : de Tongariro Alpine Crossing. Dit is een tocht van 19 km over de flanken van de Mount Tongariro, die 1.968m hoog is. De tocht wordt aanzien als één van de beste dagtochten van Nieuw-Zeeland. Héél zwaar op sommige momenten maar o zo mooi eenmaal je op het hoogste punt bent. Twee jaar geleden deed ik hem ook en ik wilde dit voor geen goud missen. We moeten met ons vieren klaarstaan om 05u30. Worden opgehaald met een busje en tot aan de voet gebracht van de berg. Morgen lezen jullie mijn verslagje daarover, tenminste als ik nog krachten overheb … J

En nu ga ik een dutje doen want ik moet er vroeg uit.

PS : Dit verhaal wordt pas op woensdag gepost wegens geen bereik, noch van telefoon, noch internet, gedurende maandag en dinsdag. We zitten hier echt afgelegen, in het hol van Pluto zoals ze bij ons zeggen.