Vandaag dinsdag arriveert de groep uit Nederland waarbij ik aansluit om mijn reis door Nieuw-Zeeland verder te zetten. Ik heb dus nog een half dagje vrij en ik besluit een kleine ferry te nemen naar Devonport. Het weer is prachtig dus ik geniet weeral. Het spijt me dat jullie het woord "genieten" zo dikwijls 'moeten' lezen, maar ja, ik kan niet anders .... ????
Over het weer gesproken, dat is tot hier toe reuze meegevallen. Het is hier nog altijd volop zomer en het ziet er niet direct naar uit dat het zal veranderen. Laat ze maar doen ...
Op naar Devonport dus. Het is slechts 15 minuutjes varen en de zee is heel kalm. Devonport is een beetje het Brasschaat van België, het Saint-Tropez van Frankrijk. Het is de enige buitenwijk van de North Shore, de noordkust, die een historische sfeer uitstraalt. Als je langs de waterkant wandelt, valt de Victoriaanse architectuur direct op. Heel mooie oude huizen, soms wel 120 jaar oud. Vooral bewoond door dokters, advokaten, zakenmensen, enz. De prijzen swingen hier de pan uit en gaan soms tot 1,6 miljoen Nieuwzeelandse dollar voor een huisje, met zo goed als geen grond eraan.
In Devonport zijn ook twee uitgedoofde vulkanen. Op de top ervan krijg je een schitterend uitzicht over Auckland en de haven van Auckland, Queen's Wharf.
In Devonport is ook de Royal New Zealand Navy gevestigd. Ze hebben een vloot van 4 marineschepen en 2.200 manschappen.Vraag me niet of dat veel of weinig is, ...
Het strand in Devonport is het enige strand in Nieuw-Zeeland waar je tot 200 meter ver in de oceaan kan gaan. Het is tot daar slechts één meter diep. Ideaal dus voor families met kinderen en om ze te leren surfen, zwemmen, kajakken, ... Nieuwzeelandse kinderen kunnen op hun negende állemaal zwemmen. Dat is wel nodig in een land dat langs alle kanten omgeven is door water.
Dit was een mooie excursie die ik heel op mijn gemakje gedaan heb. Ik zit nu op een terrasje naast het hotel, in de zon, te wachten tot de Oranjes arriveren. Koffietje, loungemuziek, zonnetje, .... Ik ben rap content hoor ...

Ondertussen is het avond en zijn de Nederlanders gearriveerd. Een heel gemengde groep wat de leeftijden betreft. Benieuwd hoe we met mekaar zullen opschieten.

De reisbegeleidster Christine, zelf geboren in Nieuw-Zeeland, geeft me de indruk heel goed te weten waarover ze praat. En dat heb ik graag. Ik wil zoveel mogelijk informatie in me opnemen. Ze heeft een etentje georganiseerd met de hele groep om kennis te maken met elkaar. Morgenvroeg om negen uur afspraak met z'n allen om de uitstappen en nog wat praktische dingen te bespreken.

M'n kamergenote, Nancy, is van Zemst en met mij de enige Belgische. We zullen ons moeten bewijzen tussen 19 Hollanders ...